Zwart-wit denken.
Geloven dat óf het een, óf het ander waar is.
In de meeste dingen in het leven geldt dit echter niet. Voor het merendeel functioneren mensen door te kiezen voor de balans, de middenweg, de overeenkomst en het compromis.
Het is een beetje een grapje van me geworden om bij een probleem of conflict te zeggen: laten we maar weer de balans zoeken.
Niet omdat de balans zoeken niet de goede weg is, maar juist omdat de balans zoeken zo ontzettend tegennatuurlijk voor me voelt.
Ik ben een persoon die denkt in absoluten.
Mijn ouders hebben gelijk, of ze hebben geen gelijk.
Ik moet alle aandacht op m'n studie richten, of ik moet m'n studie ondergeschikt maken.
Het is belangrijk elke dag de bijbel te lezen, of het is totaal niet nodig om de bijbel te lezen.
Mijn kamer is supervies, of mijn kamer is heerlijk schoon.
Ik heb totaal geen mooie kleren meer in m'n kast (we moeten nú nieuwe kleren gaan kopen!), of ik heb teveel kleren en moet echt de helft weg doen.
Nou, je begrijpt het denk ik wel.
Een voorbeeld hiervan is het denken in termen van autisme.
Ik heb autisme, dus ik kan slecht tegen veranderingen.
Ik heb autisme, dus ik ben niet goed in sociale contacten.
Ik heb autisme, dus ik moet minstens 11 uur slapen per nacht.
Ik heb autisme, dus ik denk in absoluten.
Afgelopen week zei de psycholoog tegen mij:
Rianne, behalve autist ben jij ook Rianne. Dat je autisme hebt, is onderdeel van je karakter. Het maakt sommige dingen moeilijk. Maar je bent meer dan alleen autisme.
Tja, de balans: een deel van me wordt bepaald door autisme, een ander deel door m'n karakter, nog weer een deel door m'n opvoeding en door de mensen met wie ik omga, een deel door m'n geloof en principes en een deel door wat ik gaandeweg leer.
In mijn absolute denken kan ik dat nog wel accepteren. Echter, de volgende stap gaat dan als volgt: ik heb nu hier last van (bijvoorbeeld: piekeren). In welke categorie zou dat vallen?
Zie je wat er misgaat?
Het probleem hoeft niet in een categorie te vallen om opgelost te kunnen worden. Het probleem is vaak niet eens in 1 categorie te plaatsen. Sterker nog, is piekeren wel echt een probleem dat à la minute moet worden opgelost?
Als je blogs van me hebt gelezen, dan ben je de absolute termen waarschijnlijk wel tegengekomen. Regelmatig heb ik bij het overlezen van een blog de woorden 'altijd', 'nooit', 'goed' of 'fout' nog net op tijd kunnen veranderen in 'meestal', 'bijna nooit', 'handig' en 'niet handig'.
Desondanks zul je het absolutisme in mijn zinnen kunnen ontdekken.