Na een boze uitbarsting van mij tegen mijn vriend dat hij toch eens wat meer mee moest helpen bij het regelen van de vakantie, vroeg hij verbaasd: "Maar Rianne, jij zegt toch altijd dat je het leuk vindt om die dingen te regelen? Ik dacht dat je het leuk vond en daarom laat ik het aan jou over."
Uhm... nee-éé, ik vind het helemaal niet leuk! Ik vind het zelfs een ramp.
Geef mij maar een vakantie waarin alles op een presenteerblaadje aangewaaid komt, een vakantie waarin ik alleen maar achter iemand aan hoef te lopen, niet na hoef te denken over metrostations, supermarkten, tijdstippen en prijskaartjes.
Na enig nadenken ben ik erachter gekomen waarom mijn vriend dacht dat ik het leuk vond om de vakantie te regelen.
Ik vind het namelijk leuk om:
- te weten wanneer ik op vakantie ga
- te weten waar ik op vakantie naar toe ga
- te weten met wie ik op vakantie ga
- een beslissing te hebben gemaakt en geen lastige keuzes meer te hebben
- een vakantiewoning te hebben die aan al mijn eisen voldoet
- een reis te hebben die aan al mijn eisen voldoet
- te weten wat ik kan verwachten qua prijs, qua tijd, qua eten, qua slaapgelegenheid
Kortom: ik vind het leuk om een vakantie te hebben die precies goed is voor mij en wie kan zo'n vakantie nou beter regelen dan...
"Jijzelf, Rianne!" zegt mijn vriend.
Uhm... ja, dat is op zich wel waar... maar op die manier kan niet alles in mijn leven zo werken. Ik heb namelijk heel graag de touwtjes in handen, maar er zijn ook veel momenten dat die touwtjes veel te zwaar voor me zijn. Dan moet iemand ze overnemen, en wie kan dat nou beter dan...
"Inderdaad, jij!" zeg ik tegen mijn vriend, "want jij kent mij door en door."
Dus hup, aan de slag!