donderdag 23 januari 2014

Huismus

"Mensen met Asperger zijn beruchte huismussen. Thuis is de enige plek waar we alles onder controle hebben en andere mensen niet binnenkomen zonder onze toestemming. Het is een verlengstuk van onszelf."

Dit citaat komt uit een boek speciaal bedoeld voor partners van Aspergervrouwen (blz. 58).
Het is voor mij zeer herkenbaar. In mijn kamer weet ik precies waar alles ligt, kan ik alles zo plaatsen dat het voor mij precies goed is, kan ik de temperatuur en de hoeveelheid geluid regelen en kan ik precies doen waar ik behoefte aan heb. Alles is binnen handbereik, m'n boek, m'n tijdschrift, m'n laptop, m'n puzzel, m'n bed; alles.
Thuis ben ik ook lekker alleen en hoef ik met niemand anders rekening te houden dan met mezelf.

Op een bepaald moment kan ik zo verknocht zijn aan mijn eigen vertrouwde omgeving dat elk moment dat ik de deur uit moet extra moeite kost. Liever ben ik een hele dag thuis aan het studeren, dan dat ik naar de bieb of naar de uni ga bijvoorbeeld. En veel liever spreek ik bij mij thuis af, dan bij een vriendin.

Op dit moment ben ik met mijn vriend in een hotelletje in Bergen. Onze kamer lijkt een beetje op een klein appartementje; we hebben een tafeltje met zithoekje, een kast en een badkamer. Bij binnenkomst legde ik alle spullen precies zo neer zoals ik 't wilde hebben: handdoeken op een plank in de badkamer, eten in een mand, jassen aan een hanger aan een bepaald haakje, tas in die hoek, schoenen in de andere hoek, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Ik maakte me de plaats eigen, tot in de details.
Wanneer mijn vriend zijn schoenen, jas, portomonnee of iets anders ook maar iets anders neerlegt dan ik had bedoeld (bijvoorbeeld op het nachtkastje ipv op de tafel) dan valt me dat op. Soms heb ik er last van als dat gebeurt, maar soms heb ik alleen last van het feit dat het me opvalt. Met een enkele portomonnee maakt dat natuurlijk niet zoveel uit, maar wel als het met duizend andere kleine dingetjes het geval is, van theezakje tot tandpasta.

Blij ben ik dan als ik weer thuis ben, waar alles weer vertrouwd is.