De afgelopen week gebeurde precies een van die dingen die een autistische stoornis kenmerkt: ik werd geobsedeerd door een nieuw idee dat zich in mijn hoofd had genesteld.
Dat idee was: deze blog. Dat kan je zien aan het feit dat ik elke dag een nieuwe blog heb gepost. Ook kon ik de inhoud van mijn blogs dromen: ik bezocht dit blog wel een paar keer per dag en las dan alle voorgaande blogs. 's Avonds in bed lag ik dan te denken over alle onderwerpen waarover ik nog wil schrijven. Op de tweede dag begon ik na te denken over de wijze waarop ik mijn blog bekend wilde maken en ik opende een Facebook account (waar ik al jaren tegen ben), zette deze site in mijn whatsapp naam en kon tijdens mijn sociale afspraken alleen nog maar over het blog praten.
Wat gebeurde er?
Ik raakte geobsedeerd door de bekendmaking van mijn blog. Daardoor ontwikkelde zich een levensdoel (e.g. world peace), dat ik bovendien meteen moest bereiken, uit mijn persoonlijke, leuke en simpele plan om mijn belevenissen bij te houden in een blog.
De wijze waarop vrouwen met autisme ergens in kunnen duiken is vaak buiten proportie. Daar waar meer mensen weleens een geweldig idee, doel of plan hebben (en hier vanzelfsprekend veel in hun hoofd en in de praktijk mee bezig zijn) kunnen autistische vrouwen zo enthousiast worden dat ze geobsedeerd raken. Zo'n soort obsessie houdt in de praktijk in dat:
- belangrijke 'moet-dingen' zoals studie, werk, huishoudelijke taken of organisatorische zaken niet meer gedaan worden
- er vergeten wordt te eten en te drinken
- er vergeten wordt te luisteren naar de grenzen van het lichaam of de mentale gesteldheid (= ze gaat langer door dan ze daadwerkelijk aankan. zo kan ik uren en uren met het schrijven van een verhaal bezig zijn terwijl ik eigenlijk na 45 minuten pauze zou moeten houden).
- er niet meer geslapen wordt: 's avonds in bed lig ik te piekeren en 's ochtends kan ik alleen nog maar aan de uitvoering van die plannen denken.
Autistische karaktereigenschappen zoals detailgerichtheid, aanpassingsgedrag en doorzettingsvermogen versterken dit obsessieve gedrag nog eens extra.
Je helpt mij uit een obsessieve fase door mij te wijzen op de negatieve gevoelens die in mij opkomen. Zo gaf mijn vriend dit weekend aan: "Rianne, het is belangrijk dat als je een blog schrijft, je dit met plezier doet. Zodra je er gestresst van raakt, ben je er niet op de goede manier mee bezig."
Klinkt logisch, maar op obsessieve momenten kan ik zoiets niet zelf bedenken. Door het voor mij te benoemen geeft mijn vriend mij zelf de keus om wel of niet door te gaan met bloggen door mij te helpen mijn eigen gedrag in perspectief te plaatsen.
Het resultaat? Ik ga lekker door met bloggen, maar ben niet meer van plan de wereld te veranderen!